In samenmama

New life is coming our way!

Mijn eerste reactie 
Maandag 28 mei 2018, op deze bijzondere dag kwam ik erachter dat ik in verwachting was. Ik barstte in tranen uit toen ik een hele lichte tweede streep zag verschijnen op de test. Ik was zo ontzettend blij, maar ook ontzettend geschrokken omdat ik dacht dat dit mij nooit meer zou overkomen. Na alles wat ik de afgelopen twee jaar heb meegemaakt dacht ik even dat ik droomde. Ik wist op dat moment dat mijn gebeden waren verhoord en ik dus echt nog een kindje mocht krijgen.

De eerste echo 
Ik heb uit reflex direct mijn gynaecoloog gebeld omdat ik natuurlijk wilde weten of het allemaal wel goed was en stiekem ook of het allemaal wel echt was..
Na twee weken mocht ik me melden in het Anthoni van Leeuwenhoek ziekenhuis bij mijn vaste gynaecoloog. Het was voor mij heel dubbel om hier te komen, omdat ik hier natuurlijk ook voor minder leuke dingen ben geweest. Gelukkig kon ik me hier snel overheen zetten.
Na een aantal vragen en een gesprek mocht ik eindelijk voor het eerst mijn kindje bekijken. Op de eerste echo was alleen nog niet veel te zien omdat ik nog maar heel pril zwanger bleek te zijn. Mijn gynaecoloog kon gelukkig wel bevestigen dat het dit keer een goed aangelegde zwangerschap was en er geen Mola-Zwangerschap te zien was. Dit was voor mij het belangrijkste om te weten en natuurlijk het beste nieuws wat je kan krijgen!
Na twee weken heb ik weer met mijn gynaecoloog afgesproken voor een tweede echo waarbij we meer kans zouden hebben om het kindje te bekijken. En dat bleek ook waar te zijn, want we zagen op het beeld een heel klein lief embryotje verschijnen. Nadat ik ook nog even de hartslag had gehoord ging ik met een goed gevoel terug naar huis.
Na het horen van de hartslag en het zien van mijn kindje voelde alles al wat realistischer en leek het niet meer op een droom.

Spannende weken
Ondanks mijn positieve instelling en mijn doorzettingsvermogen vond ik de eerste weken natuurlijk wel spannend. Toen ik voor het eerst misselijk werd dacht ik natuurlijk wel weer aan symptomen van mijn Mola-zwangerschap, maar ik wist al snel dat ik dit gevoel uit moest zetten. Ik heb 1,5 jaar moeten wachten totdat ik weer beter was en opnieuw zwanger mocht raken en dat zorgt natuurlijk voor veel rust in je hoofd.
In die tijd heb ik veel geschreven, gepraat en een korte therapie gevolgd zodat ik dit allemaal kon verwerken. Ik wilde natuurlijk niet dat ik tijdens een volgende zwangerschap nog last zou hebben van het trauma dat ik had opgelopen en ik vond het ook niet eerlijk tegenover mijn vriend om niet aan mezelf te werken.
Achteraf ben ik blij met de wachttijd die ik heb gekregen, want daardoor heb ik echt mijn tijd kunnen nemen om dingen af te sluiten voordat ik weer aan een nieuw hoofdstuk begon. Ik heb mezelf voorgenomen om de twee zwangerschappen echt afzonderlijk van elkaar te zien om verwarring, angst en teleurstelling niet toe te laten. Ik wilde graag opnieuw beginnen, genieten van de zwangerschap met mijn vriend en mijn dochter trots maken.
De eerste reacties 
Na een aantal dagen hebben wij het nieuws voor het eerst met onze ouders gedeeld. Ik wist van te voren al dat ik het bij een tweede zwangerschap niet direct met de wereld wilde delen. Ik wilde het graag binnen de familie houden en genieten van de zwangerschap. Het is natuurlijk algemeen bekend dat de kans op een miskraam in de eerste 3 maanden het grootste is. Voor mij zal er altijd wat meer angst zijn en ik weet ook dat het na 12 weken plotseling allemaal nog kan veranderen.
Na een aantal weken hebben wij het steeds aan wat meer mensen binnen onze omgeving verteld. De meeste reacties waren vrij emotioneel door het verlies van mijn dochter. De meeste mensen waren ook direct bang en ongerust door mijn gezondheid en omstandigheden van de afgelopen maanden.
Gelukkig veranderde die angst en ongerustheid de weken daarna in vreugde en blijdschap.

Aangezien ik veel steun en liefde heb ontvangen van mijn volgers wilde ik dit nieuws natuurlijk al een tijdje met jullie delen. Ik heb ervoor gekozen om hiermee te wachten tot ik hier echt aan toe was en ik heb natuurlijk ook gewacht tot de medische omstandigheden en controles van mij en de baby 100% in orde waren.
Vanaf nu neem ik jullie mee tijdens dit grote avontuur en zal ik jullie in meerdere blogs vertellen hoe ik dit heb ervaren. Als je mij al een langere tijd volgt dan weet je dat ik natuurlijk de leuke dingen deel, maar ook de minder leuke dingen bespreekbaar maak.

Volg je mij vanaf vandaag en wil je graag weten waarop sommige dingen uit dit verhaal op zijn gebaseerd? Lees dan mijn eerste reeks verhalen vanaf deel 1 t/m deel 6!
http://www.jamilastory.nl/2017/05/op-7-november-2016-kreeg-ik-zoals.html




Read More

Share Tweet Pin It +1

2 Comments

In samenmama

JamilaStory x Inspired by Ivy



Read More

Share Tweet Pin It +1

0 Comments

In samenmama

JamilaStory's eerste jaar!


Read More

Share Tweet Pin It +1

0 Comments

In samenmama

Mijn zwangerschap deel 6 - het einde van mijn zwangerschap en trofoblastziekte


Read More

Share Tweet Pin It +1

0 Comments

In jamilasfashion samenmama

Mijn favoriete Swarovski Items

Read More

Share Tweet Pin It +1

1 Comments

In samenmama

Moeders Voor Moeders


Read More

Share Tweet Pin It +1

1 Comments

Mogelijk gemaakt door Blogger.

Blog Archive

  • ()
  • ()
Meer tonen

Pagina's