Mijn zwangerschap Deel 5 - Mijn partiële Mola-zwangerschap

                                                          

                                               

Op woensdag 28 november mocht ik eindelijk naar het ziekenhuis voor de uitslag.

Zoals je eerder hebt kunnen lezen hebben ze na de bevalling mijn dochter, een stuk van de navelstreng en de placenta meegenomen naar het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis voor onderzoek. Mijn bloed is onderzocht in het lab van het Academisch ziekenhuis in Nijmegen.

Precies 20 dagen na mijn bevalling had ik een Poli-afspraak in het ziekenhuis en daar zouden ze dan waarschijnlijk ook eindelijk de uitslagen binnen hebben.

Toen ik bij mijn arts aankwam had ze inderdaad de uitslagen en dat gaf me eindelijk een gerust gevoel. Ik dacht er elke dag wel aan... Wat is er aan de hand? Wat is er mis met ons?

De arts vertelde dat hun voorgevoel inderdaad wel goed zat en dat het inderdaad ging om een Partiële Mola-Zwangerschap. Ze wisten het eerst niet zeker, maar nu was het duidelijk te zien. Ik had hier nog nooit van gehoord en ik keek haar ook aan alsof ze chinees sprak.

De uitleg die ik vervolgens kreeg leg ik even in het kort aan jullie uit:

Wat is een Partiële Mola-Zwangerschap? 

Een Mola-Zwangerschap kan gezien worden als een bijzondere vorm van een niet goed aangelegde zwangerschap. Dit word ook wel een gedeeltelijke Mola Hydatidosa genoemd.

Het woord ''Mola'' is afkomstig uit het Latijn en betekent ''Massa''.

Het woord ''Hydatidosa'' komt van het Griekse ''Hydatis'' dat ''druppel water'' betekent.

De vorm van de cellen doet je dus denken aan een druiventros of een massa met druppels water. Bij een Mola-Zwangerschap is er sprake van een onjuiste celdeling.

Bij een Partiële Mola-Zwangerschap wordt één eicel bevrucht door twee spermacellen. Na deze bevruchting is er teveel aan genetisch materiaal van de vader aanwezig. Daarnaast is er ook nog genetisch materiaal van de moeder aanwezig. Hierdoor is de hoeveelheid genetisch materiaal in de cel verhoogd. Bij een Partiële Mola-Zwangerschap is er een vrucht aanwezig die in de meeste gevallen niet levensvatbaar is.

De moederkoek groeit wel gewoon door en blijft zwangerschapshormoon (hCG) produceren. Zeer kenmerkend voor een Mola-Zwangerschap is het zeer hoge hCG-gehalte. 

Meestal zijn er bij een Mola-Zwangerschap geen bijzondere of ernstige klachten. Gewone zwangerschapsverschijnselen zoals moeheid, misselijkheid en hevig braken komen wel vaak voor. Als de zwangerschapsduur vordert, neemt de kans op vaginaal bloedverlies toe.

Zelf heb ik weken lang overgegeven en had ik in de eerste weken al last van bloedverlies.

Mijn buik groeide in een hele aparte vorm. Ik voelde dat alles heel laag zat en ook heel laag groeide. De onderkant was zo ook erg zwaar en ik voelde vaak een harde bobbel/steen in mijn buik. Ik denk zelf dat dit de placenta was.

Hoe wordt een Partiële Mola-Zwangerschap ontdekt?

Een Mola-Zwangerschap wordt vastgesteld bij een echoscopisch onderzoek. 

Bij het maken van een echo worden inplaats van een vruchtzakje met een embryo en een kloppend hartje vele kleine blaasjes gezien die de baarmoeder opvullen. Soms is bloedverlies via de schede de reden voor het echoscopisch onderzoek, soms wordt het hartje niet gehoord of lijkt de baarmoeder te groot voor de duur van de zwangerschap. Ook kan het bij toeval worden ontdekt bij echoscopisch onderzoek dat om een andere reden gedaan wordt. Bij mij was het tijdens een afspraak bij de verloskundige.

Waardoor een Mola-Zwangerschap wordt veroorzaakt is niet bekend. Het is dan ook niet te voorspellen waarom en welke vrouw dit zal overkomen. Een Partiële Mola-Zwangerschap komt voor bij 1 op de 20.000 zwangerschappen.

Dit nieuws kwam hard aan en ik dacht direct dat er iets goed mis was met mij. Ik had wel veel op internet gelezen maar nu wisten ze het zeker en werd het ook ineens heel serieus.

Op internet had ik ook al gelezen dat je van een Mola-Zwangerschap kanker kon krijgen. Maar wat was hier allemaal van waar? Ik vroeg dit direct aan de dokter en zij gaf mij de volgende uitleg: 

Na je bevalling is er direct een curettage gedaan. We hebben geprobeerd om zoveel mogelijk Mola-blaasjes te verwijderen uit de baarmoeder. Soms verdwijnen de Mola-blaasjes niet uit de baarmoeder of groeien ze zelfs weer aan. Ook kan de Mola zich via het bloed naar de longen uitbreiden of met hoge uitzondering naar anderen organen. In deze gevallen spreekt men van een Persisterende trofoblast (aanwezig blijvend Mola-weefsel).

Bij een Persisterende trofoblast daalt de hCG (zwangerschapshormoon) onvoldoende.

Meestal zijn er geen klachten, maar soms treden er weer zwangerschapsverschijnselen op of is er vaginaal bloedverlies. Het komt een enkele keer voor dat de Mola zich naar de longen uitbreidt. Daarom wordt er altijd ter controle een longfoto of een CT-scan gemaakt.

Een persisterende trofoblast kan gezien worden als een voorstadium van een kwaadaardige aandoening. Daarom is chemotherapie (een behandeling met celdodende medicijnen) waaronder methotrexaat noodzakelijk. Deze wordt poliklinisch gegeven. 

Het woord ''kanker'' was dus een beetje overdreven... Maar alles wat je op het internet leest komt op dat moment zo hard aan. Ik ben geen voorstander van het internet, maar omdat ik zo lang moest wachten en het woord ''Partiële-Mola'' had gehoord ben ik toch maar gaan rondneuzen op het internet voor wat informatie.

Mijn hCG was wel weer iets gedaald, maar nog wel aan de hoge kant. De arts vertelde mij dat ik vanaf nu elke week bloed moest prikken zodat ze mijn hCG-waarde konden controleren. De hoeveelheid van dit hormoon geeft informatie over de activiteit van de achtergebleven Mola-blaasjes. In het begin gebeurt dit onderzoek wekelijks en daarna maandelijks.

Mag je wel weer opnieuw zwanger raken?
Deze vraag krijg ik dagelijks en dit was ook direct mijn vraag aan alle dokters.
Na een Mola-zwangerschap is het beter een tijd te wachten met een nieuwe zwangerschap omdat het achtergebleven Mola-weefsel weer actief kan worden of kan gaan groeien.
In die periode is het dus belangrijk om een anticonceptiemiddel te gebruiken.
Nadat het hCG-gehalte in het bloed weer normaal is geworden is het verstandig om nog een halfjaar anticonceptie te gebruiken. Als je wel snel na verwijdering van de Mola zwanger zou raken dan stijgt de hormoonspiegel weer en daarmee is de controlemogelijkheid van de hCG-waarde weg.
Als alles goed gaat is een normale zwangerschap dus gewoon weer mogelijk. De kans op herhaling van een tweede Mola-Zwangerschap is slechts 1%. Daarom is het zinvol om bij een volgende zwangerschap vroegtijdig een echo-onderzoek te laten doen om te zien of alles normaal is. Na een Mola-Zwangerschap is er geen verhoogde kans op onvruchtbaarheid, gezondheidsproblemen of complicaties tijdens een volgende zwangerschap.

Voor mij was dit allemaal nog steeds heel onduidelijk en ik begreep het nog steeds niet. Waarom moet dit bij ons gebeuren? Als het zo zeldzaam is, waarom gebeurt het dan precies bij mij? Wat gaat er nu gebeuren? Gaat mijn hCG wel dalen?
Ik wist het allemaal even niet meer en omdat ik me zo slecht voelde dacht ik dat mijn hCG gewoon aan het stijgen was en ik dus die Trofoblastziekte zou krijgen.
Ik probeer altijd positief te blijven en ben dus gewoon het traject ingegaan. Ik probeerde alles te vergeten door positieve dingen te doen en veel uit te rusten.


Wil je weten hoe dit afloopt? In het volgende deel vertel ik jullie over mijn Trofoblastziekte!