In samenmama

Mijn zwangerschap deel 4 - de crematie van mijn dochter

                                                                 

                                                                 
                                                                 Deel IV
                                                  Dinsdag 15 November 2016
Na een week wachten mocht ik eindelijk mijn dochter ophalen in het ziekenhuis.
Ze was al een paar dagen eerder teruggebracht naar het ziekenhuis, maar het crematorium had nog geen plek. Ik kon haar niet eerder ophalen omdat haar lichaam in het mortuarium moest blijven. Dit vond ik erg jammer maar thuis heb je natuurlijk geen koelcel..
De crematie zou om 13:30 beginnen maar ik ben haar eerder gaan ophalen uit het ziekenhuis zodat ik nog wat tijd met haar kon doorbrengen en op mijn eigen tempo afscheid van haar kon nemen.
Ik mocht me weer melden bij de afdeling verloskamers. Iemand van de afdeling had mij al gebeld dat ze mijn dochter klaar zouden zetten in een aparte kamer en ik haar daar voor het eerst kon zien. Ik kreeg te horen dat mijn dochter was afgedekt met de doeken die ik zelf had uitgekozen. Ik kon haar hierdoor niet meer zien. De artsen die haar hebben onderzocht hebben in haar gesneden en dat was geen prettig beeld volgens de artsen.
Ik vond het heel lastig om te horen dat ik mijn dochter dus echt nooit meer zou zien. Achteraf ben ik wel blij, want ik wilde liever het beeld in mijn hoofd houden van de laatste keer dat ik haar zag. Toen lag ze er zo vredig en mooi bij.
Ik heb haar in mijn armen genomen en ik heb haar zelfstandig mee naar buiten genomen. Ik heb wel een doek omgedaan zodat niemand haar verder kon zien en zodat ik haar kon beschermen tegen de buitenwereld. We mochten het ziekenhuis verlaten via een speciale uitgang.Buiten zag ik mensen wel vreemd kijken en ik voelde hun ogen in mijn rug branden.


Onderweg naar het crematorium zat ik op de achterbank met het mandje op mijn schoot.
Ik hield haar stevig vast en genoot van de laatste momenten met haar in mijn armen.
Toen we uitstapte leek de weg naar het crematorium ver weg en ik bleef maar naar haar kijken. Ik was zo trots op haar en het was zo fijn om haar weer vast te kunnen houden.
Toen we binnenkwamen stond de begeleidster klaar om ons te ontvangen. We mochten haar zelf neerzetten in de kamer waar het afscheid zou plaatsvinden.
De kamer was erg mooi ingericht en er was een hoekje speciaal voor haar gemaakt. Op de foto kun je zien dat dit ook echt speciaal voor kindjes is bedacht en ontworpen.
Nadat wij haar hadden neergezet en er klaar voor waren kwamen onze familieleden langzaam binnen. Ik heb besloten dat iedereen afscheid van haar mocht komen nemen. Dit was voor ons ook een enorme steun.
Het afscheid duurde in totaal 20 minuten. De eerste minuten duurde zo lang dat ik niet meer zo goed wist wat ik moest doen in de ruimte. Ik heb toen gevraagd of mensen nog even bij haar wilde zitten om afscheid te nemen. Er werd toen veel gehuild en gesproken.
Toen ik zag dat de tijd bijna om was heb ik haar in mijn armen genomen en hield ik haar stevig vast. Ik voelde een enorme pijn en verdriet in me opkomen.
Ik hoorde in de verte de hakken van de medewerkster van het crematorium. Ze opende de deur en gaf aan dat het tijd was om afscheid te nemen van mijn dochter.
Ik voelde mijn hart in duizenden stukjes breken en ik barstte in tranen uit. Ik voelde de hand van mijn vader op mijn schouder en hij fluisterde ''geef haar maar Jamila.. Het is goed''.
Hoe voelde dit? Dit kan ik jullie niet eens uitleggen. Dat gevoel was zo onmenselijk.
Tijdens het intakegesprek vroeg de medewerkster of wij samen met de familie de kamer uit wilde lopen of dat zij mijn dochter moest komen halen. Ik heb er toen voor gekozen om haar zelf aan de medewerkster te geven want ik wilde niet weglopen en mijn dochter de rug toekeren. Ik wilde haar weggeven aan de medewerkster als een echte moeder want dit was wel het laatste wat ik voor haar kon doen. En dat verdiende zij ook...
Toen ik haar moest loslaten voelde ik me zo slecht. Het voelde letterlijk als een scheiding.
Afscheid nemen van je kind en weten dat je hem/haar nooit meer terugziet... Dit gun ik niemand! Het is zo oneerlijk om afscheid te nemen van degene die je met liefde hebt gedragen. Je voelt je tegelijkertijd ook zo mislukt en gebroken.
Ik keek de vrouw nog een tijdje na totdat ze verdween in een andere ruimte aan het einde van de gang. Ondertussen zag ik mijn familie haar laatste spulletjes en bloemen inpakken. Dit was ik alweer vergeten en ik had er eigenlijk ook helemaal geen zin meer in.
Ik wilde zo graag naar huis en mijn bed inkruipen... En er ook nooit meer uitkomen!
Na een wandeling hebben we afscheid genomen van de familie en zijn we de auto ingestapt.




Onderweg naar huis keek ik naar de bloemen en dacht ik alleen maar aan ovens en as.
Door de buitenlucht was ik wel weer rustig geworden. Mijn vriend wilde me direct weer naar huis brengen maar ik wilde eigenlijk nog niet naar huis. Ik wilde de dag nog een beetje gezellig maken zodat het toch nog op een normale dag leek. We zijn samen met mijn neef boodschappen gaan doen in de stad om alles te maken wat we lekker vonden. Doordat ik al die weken ziek was geweest had ik al heel lang niks lekkers meer gegeten.
Ik was heel enthousiast terwijl ik van de dokter rustig aan moest doen. Ik liep toch eigenwijs in de winkel rond, maar mijn karma kwam het feestje al héél snel verstoren...
Ik voelde mijn benen trillen, begon te zweten en ik zag ineens sterretjes. We besloten maar om snel af te rekenen en weer naar huis te gaan. Ondanks mijn eigenwijze streek werd ik wel beloond met een zakje bananenchips en een zoet drankje door manlief...

Toen ik thuis aankwam ben ik direct de laatste zaken gaan regelen en gaan rusten.
Aan het einde van de dag ging mijn telefoon. Ik had afgesproken dat de medewerkster van het crematorium mij zou bellen als het hele proces was afgerond.
Ze vertelde mij dat de crematie goed was gegaan en dat ze alles ging regelen zodat we haar snel weer konden ophalen. Ook vertelde ze mij dat mijn dochter sterke botjes had en ze erg moeilijk verdwenen. In mijn zwangerschap deel II is er een foto te zien van het mandje van mijn dochter. De medewerkster vertelde dat de randjes van het mandje zo dik waren dat ze waren overgebleven. Ze zou ervoor zorgen dat het as in mijn zelfgekozen urn geplaatst zou worden zodat ik haar een week later weer kon komen ophalen.

Toen wij terugkwamen in de spreekkamer van het crematorium zat dezelfde medewerkster tegenover me. Ze haalde de urn uit een tasje en maakte hem open. In de urn zat een klein doorzichtig mapje met daarin wit/grijs poeder. Het is echt heel raar om je dochter terug te zien als as in een urn. Ze is pas uit je gekomen en nu is ze ineens alleen nog maar poeder..
We hebben haar mee naar huis genomen en daar heb ik een speciaal hoekje voor haar gemaakt. Zo kan ik altijd naar haar kijken en kaarsjes voor haar branden.

Wil je weten hoe dit verhaal afloopt? In deel IIIII vertel ik jullie over de uitslagen, het bezoek aan het ziekenhuis en het begin van mijn ziektebeeld.








Related Articles

14 reacties:

  1. Wawww Gudu. Respect hoor. Met tranen lees ik je verhaal.. Zuchttt���� Moge haar ziel in vrede rusten..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt lieve tante Aisa!
      Zeker.. Ze is op een veilige plek en komt vast snel weer bij ons terug!

      Liefs,
      Jamila

      Verwijderen
  2. Ik vind het heel dapper van je dat je dit deelt. Wat een heftige ervaring ik voel zo met je mee tijdens het lezen van je verhaal. <3 je bent sterk en ik weet zeker dat je prinsesje trots op je is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Tiffany,
      Dankjewel! Super lief van je!
      Ik ben erg blij dat mensen het leuk vinden en steun uit mijn verhaal kunnen halen!
      Fijn om te horen dat het verhaal je zo aanspreekt! Blijf vooral volgen!
      Je kan JamilaStory ook liken op facebook zodat je meldingen krijgt!

      Liefs,
      Jamila

      Verwijderen
  3. Wauww.. Jou verhaal raakt me echt! Ik vind het zo erg voor je, je bent super sterk en ondanks alles ben je echt een topper, een lieverd. God is met je schat en ik weet dat je dochter trots op je is schat! ����

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey Whitney,
      Bedankt voor je lieve reactie! Super lief van je!
      Ik hoop het ook en ik bid elke dag voor haar.. Ik ben ook erg trots op haar!
      Dankjewel en blijf vooral volgen!

      Liefs,
      Jamila

      Verwijderen
  4. Diep respect voor je, sterkte en mooi geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel! Super lief van je!
      Je kunt JamilaStory nu ook volgen op facebook zodat je op de hoogte blijft van de laatste berichten!

      Liefs,
      Jamila

      Verwijderen
  5. Respect schat ! ; dat je dit allemaal hebt meegemaakt :( Super mooi geschreven & Heel veel Sterkte ❤

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel voor je compliment en je lieve reactie! Dit waardeer ik enorm!
      JamilaStory heeft nu ook een facebookpagina waar je een beoordeling achter kunt laten en je op de hoogte blijft van de nieuwste berichten! https://www.facebook.com/JamilaStory-114807702446739/

      Liefs,
      Jamila

      Verwijderen
  6. Lieve Jamila, de eerste keer dat ik je heb ontmoet was bij je vader op zijn verjaardag. Ik zag een vrolijke, leuke meid dat je nu in de tussentijd zoveel ellende moet meemaken vind ik verschrikkelijk voor je. Ik hoor van je vader dat het nu beter gaat met je. Ik wens je heel veel sterkte, kracht en liefde toe. Uit eigen ervaring weet ik dat deze gebeurtenis altijd bij je zal blijven en dat je dochter je levenlang bij je zal zijn, ze groeit met jou mee. Lieve Jamila nogmaals heel veel sterkte en kracht. Veel liefs
    Angelique

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Angelique,
      Bedankt voor je mooie, lieve en positieve reactie!
      Het is erg fijn als mensen met je meeleven, dankjewel daarvoor!
      Gelukkig gaat het al wat beter met me en ben ik bijna weer de oude.
      Ze blijft zeker voor altijd bij mij en dat gevoel vind ik erg fijn.
      Nogmaals bedankt..❤

      Liefs,
      Jamila

      Verwijderen
  7. Lieve meiske,
    Met tranen in mijn ogen heb ik je verhaal gelezen.wat een bijzonder sterke jonge dame ben je zeg.ik heb super veel respect voor je. De wijze waarop je je verdriet deelt en en de kracht die je ondanks de ellende uitstraalt via je woorden. Je meiske is aan gene zijde super trots op je en ze geeft je ook de kracht door te gaan.
    Ik wens je een super mooi, warm,liefdevol leven toe met heel veel gelukkige herinneringen. Heel veel gezondheid and keep the memory of your babygirl alive.

    Heel veel kosmische liefde stuur ik je toe en stay well.

    Lieve warme knuffel van
    Een moeder

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goedemiddag,
      Wat leuk dat je een kijkje hebt genomen op mijn blog! Dankjewel daarvoor!
      Dankjewel voor je mooie bericht en je liefdevolle woorden.. Dit waardeer ik meer dan je denkt!
      Ik ben zeker heel erg blij met haar en ze geeft me zeker heel veel kracht.
      Nogmaals bedankt en ik zal je mooie woorden/advies zeker opvolgen!
      Mocht je op de hoogte willen blijven van Jamilastory kun je de pagina van Jamilastory op facebook liken!

      Liefs,
      Jamila ❤
      JamilaStory

      Verwijderen

Mogelijk gemaakt door Blogger.

Blog Archive

  • ()
  • ()
Meer tonen